Menu
Veranderen is meer dan wat ook een proces waarin met taal en communicatie een nieuwe werkelijkheid wordt gecreëerd. Veranderen is dus communicatie. En dat is niet makkelijk.
Niet voor niets signaleren verandergoeroe ’s De Caluwé en Vermaak vaak twee belangrijke veranderbelemmeringen.
Dat komt omdat aan veel ‘verandertafels’ vooral ‘bovenstroomtaal’ wordt gesproken. KPI’s, jargon en plannentaal. Terwijl verandering vaak stuit op…. juist: emotie en gedrag. Maar hoe geef je die emotie dan een plek aan tafel? Via verhalen!
Met de strategische inzet van storylistening en storytelling erken je dat verandering niet alleen draait om feiten en om cijfers maar om mensen. Om ervaring en beleving. Met narratief onderzoek vertellen we niet alleen verhalen maar luisteren we ook actief naar de verhalen van anderen. Het systematisch verzamelen én analyseren van verhalen legt thema’s en patronen bloot. Die kunnen vervolgens weer aan bod komen aan de verandertafel.
Afhankelijk van de fase van je verandering, bepalen we hoe storylistening en storytelling een plek krijgen. In de visiefase schets je met het visieverhaal de context en bestemming, waarbij het verleden een essentiële rol speelt. Het vertelt hoe de visie aansluit bij de kracht van de organisatie in het verleden en hoe verleden, heden en toekomst met elkaar verbonden zijn, concreet gemaakt door microverhalen van medewerkers. Tijdens de diagnosefase helpen verhalen om inzicht te krijgen in wat er speelt en leeft. In de strategiefase vormen we de persoonlijke verhalen van de leiders. Want zonder verbonden leiders geen verbonden medewerkers. In de planfase draait het om commitment, waarbij verhalen aantonen of dit aanwezig is en waarom dit eventueel ontbreekt. Tijdens de interventiefase – als er allerlei veranderinterventies lopen – inspireren verhalen om actie te ondernemen geven ze zicht op het tempo van de veranderingen. (gebaseerd op het storytellingmodel uit het boek storylistening).
